Problematyka realizacji prawa do informacji publicznej w świetle ustawowych założeń naboru do polskiej służby publicznej

Główne problemy prawa do informacji w świetle prawa i standardów międzynarodowych, europejskich i wybranych państw Unii Europejskiej / redakcja Grzegorz Sibiga ; recenzja naukowa: prof. UKSW dr hab. Zbigniew Cieślak. Warszawa: C.H. Beck, 2013, s. 339-351.

Przekształcenia pragmatyk urzędniczych członków korpusu służby cywilnej i pracowników samorządowych w prawie polskim po 1989 r.

Warszawa : [INP PAN], 2013

346 stron. Bibliografia.

Budowa profesjonalnej służby publicznej, działającej na podstawie aksjologicznych założeń demokratycznego państwa prawa, jest procesem złożonym i długotrwałym. Polskie doświadczenia w tym zakresie nie są znikome, gdyż geneza służby państwowej sięga okresu międzywojennego. Przedstawione w monografii rozważania obejmują uwarunkowania prawne kształtowania się polskiej służby publicznej - w części regulującej status prawny członków korpusu służby cywilnej oraz pracowników samorządowych - w ustawodawstwie po 1989 r. Od tego bowiem czasu kształtowały się nowoczesne idee funkcjonowania polskiej administracji publicznej, które znalazły bezpośredni wyraz także w obowiązujących pragmatykach urzędniczych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat zagadnienie służby cywilnej było regulowane czterema - całkowicie różnymi - aktami prawnymi. W przypadku problematyki pracowników samorządowych ustawodawca przyjął w tym samym czasie dwie, także diametralnie różne, ustawy. Zmiany takie, z każdym kolejnym wejściem w życie nowej ustawy, wywierały wpływ na praktyczne funkcjonowanie korpusu urzędniczego, a tym samym na jakość i prawidłowość realizacji zadań państwa. W monografii, analiza prawna skupiona została przede wszystkim na krajowych ustawach zwykłych. Konieczność przeprowadzenia kompleksowej oceny poprawności tych aktów prawnych była jednak powodem odniesienia się dodatkowo do założeń nie tylko ustrojowych, ale także do prawa międzynarodowego. Badania te zostały uzupełnione o szeroką analizę orzecznictwa (krajowego i międzynarodowego), doktryny prawa i dokumentów powstałych w praktyce działania administracji publicznej. Dzięki zastosowanym metodom badawczym (przede wszystkim prawnodogmatycznej) możliwym było zidentyfikowanie istotnych trendów w prawodawstwie polskim dotyczącym służby publicznej oraz sformułowanie uzasadnionych ocen, wniosków i postulatów odnośnie do problematyki pragmatyk urzędniczych.

Praca doktorska, obroniona w Instytucie Nauk Prawnych PAN – obecnie przechowywana w Archiwum Zakładowym INP PAN sygn. 183/192

Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 8 listopada 2012 r., III APo 7/12

LEX/el. 2013

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, w kontekście sprawy bezpośrednio dotyczącej wykonywania obowiązków ustawowych członka korpusu służby cywilnej, odniósł się do zarządzenia nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie etyki korpusu służby cywilnej (M.P. Nr 93, poz. 953). Wyrok z dnia 8 listopada 2012 r. jest zatem jednym z pierwszych, który podnosi kwestię zasad służby cywilnej i zasad etyki korpusu służby cywilnej w świetle nowego aktu, regulującego tę materię. Zagadnienie to, w szczególności w aspekcie dyskusyjnego charakteru prawnego aktu ustawiającego te zasady, jak również możliwości wyciągania konsekwencji w przypadku uchybień w jego stosowaniu, jest niezmiernie ważne, wymagające moim zdaniem odpowiednich badań. Z tego względu właśnie uważam za zasadne dokonanie analizy sentencji i uzasadnienia prawnego tego wyroku, bowiem być może będzie ono stanowiło wyznacznik kierunku działań judykatury w sprawach – merytorycznie – podobnych. W komentowanym wyroku Sąd Apelacyjny w wyniku rozpoznana sprawy z odwołań Rzecznika Dyscyplinarnego UKS, Szefa Służby Cywilnej oraz interwenienta ubocznego Dyrektora UKS od orzeczenia Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej zmienił częściowo zaskarżone orzeczenie Wyższej Komisji Dyscyplinarnej Służby Cywilnej, jak również zmienił częściowo orzeczenie Komisji Dyscyplinarnej UKS w ten sposób, że za zarzucane obwinionemu czyny wymierzył karę upomnienia.

[Recenzja: „Transformacje ustrojowe polskiej służby cywilnej” Bogusław Przywora, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012]

Przegląd Służby Cywilnej 2013, t. 23, nr 3, s. 59-61.