Modyfikacja „naczelnej zasady” europejskiego modelu sportu i „konstytucyjny krok” w kierunku bezpośredniego skutku przepisów o swobodnym przepływie obywateli UE w relacjach horyzontalnych w najnowszym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości

Państwo i Prawo 2022, nr 6, s. 107-127.

Od samego zarania „orzecznictwa sportowego” w połowie lat 70. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej konsekwentnie wskazywał, że sport pozostaje domeną podlegającą przepisom prawa unijnego, o ile stanowi działalność ekonomiczną w rozumieniu Traktatów, za wyjątkiem reguł o wyłącznie sportowym charakterze. W ten sposób ukształtowane zostały koncepcje wyjątku sportowego i ogólne zasady podlegania działalności sportowej pod zakres stosowania prawa UE, które podlegały modyfikacjom przez Trybunał, ale w swoich głównych założeniach pozostawały niezmienne przez dziesięciolecia, wyznaczając prawny i organizacyjny kształt europejskiego modelu sportu. Orzecznictwo w sprawach sportowych służyło równolegle Trybunałowi do formułowania generalnych wypowiedzi dotyczących stosowania unijnych reguł wobec działań prywatnych podmiotów w stosunkach horyzontalnych. Tym samym Trybunał wyznaczając zasady podlegania sportu pod zakres prawa UE wydatnie przyczyniał się do poszerzania zakresu jego stosowania na relacje między prywatnymi podmiotami. Ta tendencja i dwutorowość podejścia została utrzymana przez Trybunał w ostatnim chronologicznie wyroku „sportowym” z 13 czerwca 2019 r. w sprawie C-22/18 TopFit i Biffi. Jednocześnie sprawa ta stanowi istotną reorientację podejścia Trybunału, gdyż na skutek rozszerzenia uprawnień jednostek związanych z obywatelstwem UE w relacjach horyzontalnych na trwałe zmienia europejski model sportu w odniesieniu do sportu rekreacyjnego i amatorskiego.

Since the very beginning of 'sporting case law' in the mid-1970s, the Court of Justice of the European Union has consistently pointed out that sport remains a domain governed by Union law in so far as it constitutes an economic activity within the meaning of the Treaties, except for rules of a purely sporting nature. This has shaped the concepts of the sporting exception and the general principles of inclusion of sporting activities in the scope of application of EU law, which have been modified by the Court, but which have remained unchanged for decades as to their main assumptions, setting the legal and organizational shape of the European sports model. At the same time, case law in sporting matters has been used by the Court to express general statements on the application of EU rules to the activities of private bodies in horizontal relations. Thus, by setting out the principles for the inclusion of sport in the scope of EU law, the Court made a significant contribution to extending the scope of application of EU law to relations between private entities. This trend and the twin-track approach was maintained by the Court in the last chronologically 'sporting' judgment of 13 June 2019 in case C-22/18 TopFit and Biffi. At the same time, this case represents an important reorientation of the Court's approach, as it permanently changes the European sports model with respect to recreational and amateur sport, as a result of extension of the rights of individuals related to EU citizenship in horizontal relations.

Modyfikacja "naczelnej zasady" europejskiego modelu sportu i "konstytucyjny krok" w kierunku bezpośredniego skutku przepisów o swobodnym przepływie obywateli UE w relacjach horyzontalnych w najnowszym orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości

Państwo i Prawo 2022, t. 76, nr 6, s. 107-127.

Since the very beginning of,sporting case law’ in the mid-1970s, the Court of Justice of the European Union has consistently pointed out that sport remains a domain governed by Union law in so far as it constitutes an economic activity within the meaning of the Treaties, except for rules of a purely sporting nature. This has shaped the concepts of the sporting exception and the general principles of inclusion of sporting activities in the scope of application of EU law, which have been modified by the Court, but which have remained unchanged for decades as to their main assumptions, setting the legal and organizational shape of the European sports model. At the same time, case law in sporting matters has been used by the Court to express general statements on the application of EU rules to the activities of private bodies in horizontal relations. Thus, by setting out the principles for the inclusion of sport in the scope of EU law, the Court made a significant contribution to extending the scope of application of EU law to relations between private entities. This trend and the twin-track approach was maintained by the Court in the last chronologically,sporting’ judgment of 13 June 2019 in case C-22/18 TopFit and Biffi. At the same time, this case represents an important reorientation of the Court’s approach, as it permanently changes the European sports model with respect to recreational and amateur sport, as a result of extension of the rights of individuals related to EU citizenship in horizontal relations.

Od samego zarania „orzecznictwa sportowego” w połowie lat 70. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej konsekwentnie wskazywał, że sport pozostaje domeną podlegającą przepisom prawa unijnego, o ile stanowi działalność ekonomiczną w rozumieniu Traktatów, za wyjątkiem reguł o wyłącznie sportowym charakterze. W ten sposób ukształtowane zostały koncepcje wyjątku sportowego i ogólne zasady podlegania działalności sportowej pod zakres stosowania prawa UE, które podlegały modyfikacjom przez Trybunał, ale w swoich głównych założeniach pozostawały niezmienne przez dziesięciolecia, wyznaczając prawny i organizacyjny kształt europejskiego modelu sportu. Orzecznictwo w sprawach sportowych służyło równolegle Trybunałowi do formułowania generalnych wypowiedzi dotyczących stosowania unijnych reguł wobec działań prywatnych podmiotów w stosunkach horyzontalnych. Tym samym Trybunał wyznaczając zasady podlegania sportu pod zakres prawa UE wydatnie przyczyniał się do poszerzania zakresu jego stosowania na relacje między prywatnymi podmiotami. Ta tendencja i dwutorowość podejścia została utrzymana przez Trybunał w ostatnim chronologicznie wyroku „sportowym” z 13 czerwca 2019 r. w sprawie C-22/18 TopFit i Biffi. Jednocześnie sprawa ta stanowi istotną reorientację podejścia Trybunału, gdyż na skutek rozszerzenia uprawnień jednostek związanych z obywatelstwem UE w relacjach horyzontalnych na trwałe zmienia europejski model sportu w odniesieniu do sportu rekreacyjnego i amatorskiego.

Removing Barriers to Trade in Services in the Single Market with the Help of the Services Directive : Assessment of the Recent Case Law of the Court of Justice

Utrecht Law Review 2022, t. 18, nr 1, s. 57-75.

The main objective of the Services Directive was to remove barriers to trade in services within the Single Market of the European Union. The achievement of this objective still remains an unfulfilled promise according to the Commission, the Member States, and other stakeholders. As was previously raised in the literature, this may be derived mainly from the legislative shortcomings of the Services Directive. In this paper, the author assesses how the Court of Justice of the European Union has contributed to the fulfilment of this aim, during the 14 years since its adoption, in a practical way – through responding to preliminary questions and issuing rulings on the ground of the Commission’s enforcement activity. The analysis covers the delimitation between the regimes for the protection of the freedom of establishment and the freedom to provide services, the forms of restrictions and the potential justification grounds, as interpreted by the Court in its judicial practice.

Constitutional dimension of the competition law of the EU in sports

EU Antitrust : Hot Topics & Next Steps : Proceedings of the International Conference Held in Prague on January 24-25, 2022 / Václav Šmejkal (ed.) – Praha: Charles University, 2022, s. 581-593.

The debate on the potential of the competition law of the EU to pursue noneconomic objectives is currently vividly discussed in the doctrine. Most frequently it is conducted on the example of the digital gatekeepers, environmental protection, or public health objectives. However, one of the fields, in which the social impact of the antitrust law is the most visible is quite surprisingly sports. The most recent examples of the application of the provisions of the competition law of the EU to sports show that it has great potential in strengthening the level of protection for the rights of individuals, hence it gains constitutional dimension. Its objective in application to sports is more socio-oriented than economically – it can become a useful legal tool for increasing the level of protection of fundamental rights to the fair trial of the athletes, maintain openness, accessibility, and significance of sports in the society and help implement accountability and proportionality in the governance of sport disciplines across the EU.